Τα πρώτα μαθήματα ιστορικής ξιφομαχίας γίνονται τις περισσότερες φορές με ξύλινα σπαθιά. Κι αυτό διότι είναι ελαφρύτερα από τα μεταλλικά σπαθιά και επομένως βολικότερα για κάποιον αρχάριο. Αν κάποιος αποφασίσει πως θέλει να συνεχίσει αυτό το άθλημα, τότε μετά από τον προστατευτικό εξοπλισμό, μάσκα και γάντια, προχωράει στην αγορά μεταλλικού σπαθιού. Μονόχειρου ή δίχειρου. Εγώ το πρώτο μεταλλικό σπαθί που απόκτησα ήταν σπαθί των δύο χεριών ή αλλιώς μακρύ σπαθί (Langschwert). Οι τεχνικές ήταν κυρίως του οπλοδιδάσκαλου Joachim Meyer. Το μεταλλικό μακρύ σπαθί των δύο χεριών που πήρα ήταν το λεγόμενο feder. Feder στα γερμανικά σημαίνει φτερό. Ήταν το σπαθί εξάσκησης των ελεύθερων ξιφομάχων (freifechters) από τον 15ο ως τον 17ο αιώνα. Οι συντεχνία των ελεύθερων ξιφομάχων ήταν άνθρωποι των γραμμάτων και είχαν σαν έμβλημα το φτερό και το σπαθί. Στο εξωτερικό υπάρχουν πολλοί κατασκευαστές τέτοιων σπαθιών που προορίζονται για εκμάθηση τεχνικών και διαξιφισμούς. Είναι στομωμένα ώστε να μην προκαλέσουν τραύμα και κατασκευάζονται από σίδηρο ώστε να μη σπάνε εύκολα. Το δικό μου σπαθί το κατασκεύασε Ούγγρος τεχνίτης σπαθιού. Είχα μεγάλη χαρά όταν έφτασε στα χέρια μου, και πραγματικά η διαφορά στο να κατανοήσω τις τεχνικές και στο να έχω καλύτερη αίσθηση του τι κάνω σε σχέση με το ξύλινο σπαθί, ήταν μεγάλη. Το feder ήταν η αρχή μιας μεγάλης αγάπης για μια εποχή που είχε άλλους κώδικες επικοινωνίας η διαμάχης. Ήταν αυτό που ουσιαστικά άνοιξε την πόρτα της αναζήτησης, του ενδιαφέροντος, του στόχου σε διάφορα επίπεδα. Το σπαθί μου αποφάσισα πως είναι γένους θηλυκού και το ονόμασα Reggina.