Τελευταίος Βενετο-Τουρκικός πόλεμος, Ο στρατάρχης Σούλενμπουργκ και το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα

Άγαλμα του Σούλενμπουργκ μεταξύ πλατείας Σπιανάδας και φρουρίου Κέρκυρας. Αναπαριστάται με ενδυμασία Ρωμαίου στρατιωτικού. Λέγεται πως ο Σούλενμπουργκ ήθελε να ντύνεται με αυτά τα ρούχα σε επίσημες εκδηλώσεις. Η φωτογραφία είναι δική μου λήψη από το περσινό ταξίδι μου στην Κέρκυρα

Αυτό το άρθρο αφορά τον τελευταίο από τους Βενετο-Τουρκικούς πολέμους που ξεκίνησαν λίγο μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, και απαριθμούν επτά το σύνολο, στην επικράτεια του σημερινού Ελλαδικού, Αλβανικού και Κυπριακού χώρου. Σημείο αναφοράς το «θαύμα της Κέρκυρας» Ο Έβδομος και τελευταίος Βενετο-Τουρκικός πόλεμος ξεκίνησε το 1714, και είχε ως αποτέλεσμα να περάσει στα χέρια των Οθωμανών η Αίγινα, η Τήνος και η Πελοπόννησος. Μετά την κατάκτηση της Πελοποννήσου οι Οθωμανοί προχώρησαν προς τα Επτάνησα, καταλαμβάνοντας την Λευκάδα, και το φρούριο του Βουθρωτού, (Buthrotum) απέναντι από την Κέρκυρα, κοντά στους σημερινούς Αγίους Σαράντα της Αλβανίας. Στόχος ήταν η Κέρκυρα, η οποία κατείχε σημαντικό στρατηγικό σημείο που εμπόδιζε την κατάληψη της Βενετίας. Στις 8 Ιουλίου λοιπόν, ξεκινάει μια πολιορκία, με 116 τουρκικά πλοία να πλησιάζουν το νησί, και με στρατό πάνω τους, που αποτελούνταν από γενίτσαρους, πυροβολητές, σπαχήδες και Αλβανούς, και συνολικά απαριθμούσε πάνω από 30.000 άνδρες. Αποβιβάζονται στα βόρεια της πόλης της Κέρκυρας. Στο νησί την άμυνα είχαν οι Βενετοί με αρχηγό του στρατού τον Γερμανό Γιόχαν Ματίας φον ντε Σούλενμπουργκ μαζί με Κερκυραίους πολίτες, και αρχηγό στόλου τον Αντρέα Πιζάνι. Όλοι μαζί δεν είναι πάνω από 3.500 άνδρες και μετά από δέκα μέρες έρχεται ενίσχυση 1500ων ανδρών από τη Βενετία και μια μοίρα πέντε πλοίων από τη Μάλτα. Οι επιθέσεις κράτησαν περίπου ένα μήνα. Το νησί με τους Ενετούς και τον Σούλενμπουργκ στην αρχηγεία κρατιόταν σθεναρά. Στις 5 Αυγούστου όμως οι Τούρκοι στέλνουν τελεσίγραφο για παράδοση της πόλης. Σε περίπτωση αντίστασης απειλούσαν με σφαγή. Ο Σούλενμπουργκ αρνήθηκε. Οι Τούρκοι ξεκίνησαν τους βομβαρδισμούς. Οι περισσότεροι Κερκυραίοι είχαν βρει καταφύγιο στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Περίμεναν υπομονετικά και προσεύχονταν. Ο Σούλενμπουργκ σχεδιάζει μια έξοδο διαφυγής και ζητάει την ενίσχυση του Πιζάνι, ο οποίος αρνείται. Μετά από δεκατρείς μέρες στις 18 Αυγούστου ο Σούλενμπουργκ πραγματοποιεί έξοδο, η οποία απέτυχε. Ακολούθησε μάχη στην οποία γενναία πολέμησε ο Σούλεμπουργκ έχοντας στο πλάι του Έλληνες κι Εβραίους από την τοπική κοινότητα. Όμως το τέλος πλησίαζε. Μια ανασυγκρότηση των Τούρκων στις 20 Αυγούστου ήταν οιωνός του τέλους. Κι εκεί έγινε το θαύμα. Τη νύχτα ξέσπασε σφοδρή καταιγίδα στο νησί. Τα χαρακώματα των Τούρκων πλημμύρισαν, έπαθε ζημιές ο στόλος τους και καταστράφηκαν τα πυρομαχικά τους. Οι Τούρκοι αποφασίζουν να υποχωρήσουν στις 22 Αυγούστου. Και είναι αξιοπερίεργος ο τρόπος που έφυγαν, αφήνοντας πίσω πολεμικό υλικό και τους λιγότερο ικανούς τους πολεμιστές. Οι κάτοικοι αποδίδουν την αιφνίδια φυγή των Τούρκων σε θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα. Από τότε γιορτάζεται αυτή η επέτειος με λιτανεία του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα στην πόλη. Λόγω του νέου ημερολογίου η λιτανεία πραγματοποιείται στις 11 Αυγούστου.