Όταν κάποιος πέφτει νεκρός από εξάντληση σε μια ερημιά, τότε έρχονται τα κοράκια από πάνω του, τον κόβουν κομμάτια και μοιράζονται ανάλογα το κορμί του. Στο προηγούμενο γραπτό μου αναφέρθηκα στην 4η Σταυροφορία το 1204. Όταν ο σκοπός αυτής της Σταυροφορίας επετεύχθη και η Πόλη έπεσε στα χέρια των Δυτικών, ήρθε η ώρα της μοιρασιάς.
Εγώ θα σταθώ σε ένα σημείο της μοιρασιάς.
Ο αρχηγός της Σταυροφορίας αυτής λοιπόν, Ο Βονιφάτιος Μομφερατικός
ίδρυσε ένα Βασίλειο στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη.
Το θεωρεί σημείο κλειδί ώστε να προχωρήσει στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο και να
τον κατακτήσει. Στα έμπιστά του άτομα ήταν πολλοί Έλληνες, ανάμεσά τους και ο
Μιχαήλ Κομνηνός Δούκας. Αυτός
και ο υιός του Μιχαήλ β΄Κομνηνός Δούκας ήταν
άντρες μεγάλων ικανοτήτων, οι οποίοι έμελλε να παίξουν σημαντικό ρόλο στην
εξέλιξη της Αυτοκρατορίας σε σχέση με τα κατακτητικά σχέδια των Λατίνων. Και
είναι αυτοί που έδωσαν στον Ελλαδικό χώρο την αίγλη και τη δύναμη σε κάποιο
βαθμό, που είχε χάσει η Βασιλεύουσα.
Ο Μιχαήλ Α’ Κομνηνός Δούκας λοιπόν, με αφορμή ένα μήνυμα που λαμβάνει από τον συγγενή του και διοικητή του θέματος Νικοπόλεως Σεναχερείμ, αφήνει το στρατόπεδο του Βονιφάτιου και πάει να βοηθήσει ώστε να αποφευχθεί κάποια συνωμοσία.
Η Νικόπολη ήταν στην περιοχή της σημερινής Πρέβεζας.
Ο Σεναχερείμ είχε ήδη θανατωθεί, αλλά ο Μιχαήλ πρόλαβε να καταστείλει τη συνωμοσία. Αναλαμβάνει την εξουσία και δε γυρίζει ποτέ πίσω στο στρατόπεδο του Βονιφάτιου. Από εδώ και πέρα Μιχαήλ και Βονιφάτιος Μομφερατικός θα βρίσκονται απέναντι, πολεμώντας ο καθένας από την πλευρά του για τα συμφέροντά τους. Ο Μιχαήλ αρχικά παντρεύεται τη χήρα του Σεναχερείμ ώστε να εδραιωθεί. Αυτονομεί την επαρχία και γίνεται ο πρώτος ανεξάρτητος ηγεμόνας της Ηπείρου και ιδρυτής του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Ταυτόχρονα διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Λέοντα Σγουρό, άρχοντα του Ναυπλίου. Πεθαίνοντας ο Σγουρός, η χήρα του, παραχωρεί στον Μιχαήλ τρία κάστρα, γεγονός που τον καθιστά κυρίαρχο στις περιοχές Κορίνθου, Άργους και Ναυπλίου.
Παρά τις διπλωματικές σχέσεις που διατηρούσε με τη Βενετία, επιτέθηκε σε πολλά οχυρά των Λατίνων στην Θεσσαλία, Δυρράχιο και Κέρκυρα τα οποία κατέκτησε και τοποθέτησε Έλληνες διοικητές και Ορθόδοξους επισκόπους.
Το Δεσποτάτο της Ηπείρου γίνεται ο νέος τόπος που προσφεύγουν Έλληνες από τα κατακτημένα εδάφη της Κωνσταντινούπολης, της Θεσσαλίας και της Πελοποννήσου. Ένα σημείο αίγλης και δύναμης με έναν χαρισματικό και αγαπητό ηγέτη. Η ελπίδα πως κάποιος ανατρέπει τα σχέδια επέκτασης των Λατίνων και ανακτά χαμένες περιοχές, καθιστούν τον Μιχαήλ στα μάτια του κόσμου από δημοφιλή ως Σωτήρα. Η πεποίθηση πως η Κωνσταντινούπολη θα έρθει στα χέρια των Βυζαντινών αναζωπυρώνεται.
Τελικός στόχος η Θεσσαλονίκη.
Όμως αυτό δεν το κατάφερε καθώς δολοφονήθηκε.
Αυτό είναι το προφίλ ενός ηγέτη που άφησε το στίγμα του στις περιοχές που πολλοί καταγόμαστε, μεγαλώσαμε ή ζήσαμε. Υπάρχουν μάχες και γεγονότα που αξίζουν ξεχωριστής αναφοράς. Επίσης οι σχέσεις με το ισχυρό Δεσποτάτο της Νίκαιας, τα διπλωματικά παιχνίδια, οι συμφωνίες, οι γάμοι και τα διάφορα παιχνίδια εξουσίας. Όλα αυτά θα ακολουθήσουν σε αυτό το θαυμαστό ταξίδι στο χρόνο στα ύδατα του ίντερνετ. Καράβι αυτό το blog και καπετάνιος εγώ.
Καλώς ήρθατε!